Ik was 23 en dacht alles te hebben, maar ineens had ik niets meer. Behalve antidepressiva en slaappillen.
Over mij
Acht jaar lang had ik niet gepraat over het overlijden van mijn moeder. Hoe langer ik dat niet deed, hoe lastiger het werd om dat wel te doen. Ik stopte alles weg: emoties, angsten, rouw, verdriet, herinneringen en de liefde van een 15-jarig meisje voor haar moeder.
Al deze dingen moesten er ergens wel uit. Ik kreeg een chronische ziekte aan mijn schildklier, kreeg keelontstekingen, raakte super vermoeid en ik kreeg in de tussentijd ook nog even Pfeiffer.
Concentratieproblemen zorgden ervoor dat ik mijn hbo-opleiding Creative Business niet binnen 4 jaar kon afronden. Terwijl ik tot aan mijn laatste studiejaar zo productief was en op schema liep. Ondanks mijn drie bijbanen. Wat was ik teleurgesteld in mezelf! Toen ik 23 was, stortte ik in en moest ik veel opgeven: mijn bijbanen, de vaart in mijn studie, uitgaan en afspreken met vrienden en nichtjes.
Mijn gezondheid vroeg letterlijk al mijn tijd en energie. Ik had medicatie nodig om mijn ziekte onder controle te krijgen en om de scherpste randen van de depressie af te vlakken. Ik kwam in aanraking met lichaamsgerichte therapievormen, zoals haptonomie, breathwork en body remembers trauma, terwijl ik ook bij de psychologe liep. Deze combinatie was mijn redding.
Hierdoor heb ik geleerd dat ik om hulp mag vragen en dat ik ook buiten de hokjes mag kijken wanneer ik hulp nodig heb. En dat verwerkingsprocessen nodig zijn om in balans te raken. Waarbij de eerste stap is: vertrouw op jezelf!
Tegenwoordig stop ik niets meer weg. Hierdoor ben ik in balans en leef ik vanuit flow: in verbinding met mezelf en de dingen die ik doe. Ik ben veel bewuster bezig met mijn gevoel en mijn behoeften en zet dat op nummer 1. Natuurlijk ben ik ook wel eens verkouden en vermoeid, maar ik weet wat ik nodig heb van mezelf en van anderen om me heen. Omdat ik nu zo goed naar binnen kan kijken, weet ik welke behoeften ik heb en hoe ik mezelf erbij kan helpen. Als ik een lange werkdag heb gehad en ontzettend moe thuis kom, weet ik dat ik even rust mag nemen in plaats van meteen doorga met boodschappen doen en koken. Op deze manier bouw ik energie op, als de energie wat lager is, in plaats van dat ik energie probeer op te bouwen wanneer het helemaal op is. Want dan kost het veel meer moeite en lukt het niet altijd.
Hierdoor geef ik gemakkelijk grenzen aan, spreek ik mezelf uit en kan ik eindeloos doen waar ik blij van word. Zoals met de katten knuffelen, met vrienden afspreken, het theater bezoeken en samenzijn met familie. En nu heb ik geen drie bijbanen meer nodig om niets te hoeven voelen. Ik heb geleerd mijn intuïtie weer te horen. Sterker nog: mijn intuïtie zie ik als het grootste cadeau dat ik mezelf heb teruggegeven.
Dit is typisch Yasmine
Ik ben gek op persoonlijke ontwikkeling! Ooit wilde ik er niets van weten, met mezelf bezig zijn, maar ik heb zoveel voordelen ontdekt! Dit blijf ik -eeuwig- voor mezelf doen. Op het gebied van spanningen en ervaringen die in je lichaam opgeslagen blijven, lees ik veel boeken en volg ik cursussen. Het laatste boek dat ik las was Nestgeuren van Piet Weisfelt.
Ik probeer elke ochtend te hardlopen. Dit lukt helaas niet altijd, want ik ben ook gek op slapen. ’s Ochtends sport ik omdat ik dan nog zo ontspannen en gedachteloos ben. Ik kan dan vanuit mijn onderbewustzijn en intuïtie een positieve intentie zetten voor die dag. Op deze manier zorg ik ervoor dat ik de dag met motivatie en energie start. Soms is dit: “Vandaag is mijn lichaam fit en gezond”. Hoe vaker ik dit zeg tegen mezelf, hoe makkelijker het wordt om me fit en gezond te voelen. Ondanks dat ik soms last heb van klachten die door mijn schildklier veroorzaakt worden.
Naast dat ik coach ben, werk ik ook bij de gemeente als beleidsadviseur kunst en cultuur. De combinatie tussen voelen en denken vind ik heerlijk. Want ondanks dat ik zo bewust met voelen bezig ben, vind ik het fijn om nuchter in het leven te blijven staan.
Ik word heel blij als ik iets kan doen voor een ander. Als ik iets wil doen en bereiken, vooral voor een ander, kan ik er echt mijn tanden in zetten en er volledig in opgaan. Een feestje organiseren voor een vriendin, een gedicht schrijven bij de jaarlijkse surprise of een collega helpen wanneer ze in conflict is met een ander. Ik word er heel blij van als ik een glimlach op het gezicht van een ander kan toveren en iemand kan geruststellen. Dit zorgt er ook voor dat ik gefocust blijf en me goed kan afstemmen op een ander. Zodat ik begrijp wat een ander nodig heeft.
Mijn visie
Ik heb ontdekt dat het niet erg is om in mijn hoofd te zitten en analytisch in het leven te staan, als ik mezelf ook maar gun dat ik mag voelen! Dat voelen is nodig om dicht bij mezelf te staan, maar ook om in verbinding te kunnen zijn met andere mensen en om mijn intuïtie te kunnen volgen. In verbinding zijn met mezelf, helpt me om mijn eigen behoeften te herkennen. Doordat ik weet wat ik nodig heb om in die behoefte te voorzien, kan ik makkelijker om hulp vragen en hulp toelaten. Tegelijkertijd kan ik dit ook makkelijker aanvoelen bij de mensen om me heen, zoals mijn partner en vriendinnen. Wanneer ik in verbinding ben met mezelf, kan ik ook beter naar mijn intuïtie luisteren. Ik merk steeds vaker dat het me iets wil vertellen; op de snelweg bijvoorbeeld. Wanneer de navigatie een route aangeeft, maar ik voel dat ik toch een andere route moet volgen. Het wordt dan makkelijker om daadwerkelijk die andere route te gaan volgen, om achteraf te ontdekken dat ik een flinke file hebt ontweken.
Het is dus belangrijk om naar binnen te kijken en op onderzoek te gaan: wie ben ik? Waar word ik blij van? Waar krijg ik energie van en waarvan loop ik helemaal leeg? Waar gaat mijn vlammetje van branden?
Ik weet dit voor mezelf en dat maakt het makkelijker om grenzen aan te geven. En ook om dingen aan te trekken waar ik energie van krijg. Mijn innerlijke stem, mijn intuïtie, krijgt nu de ruimte om aan mij te vertellen wat ik écht wil en nodig heb.
Als je me echt zou kennen, dan zou je weten dat ....
- Ik een echte cat mom ben van Nala en Loki. Het zijn echt mijn kindjes! Nala is de oudste, en ze is hartstikke beschermend. Loki is de kleine ondeugd. Wanneer hij me per ongeluk krabt, zit Nala er al meteen bovenop. Ze zijn heel lief samen. Vaak betrap ik ze erop dat ze tegen elkaar liggen te slapen. Soms zijn het net kinderen en vliegen ze elkaar om de oren. Heerlijk om te zien hoe deze karakters zo verschillend zijn.
- Ik een introvert ben, en dat ik vaak afwachtend ben in grotere groepen. In kleinere, intiemere sferen ben ik juist heel aanwezig en druk. Ik klets honderduit en kan dan de flauwste en droogste grapjes maken bij de mensen die ik liefheb.
- Ik een city girl ben, en dat ik het heerlijk vind om zo nabij het centrum van een grote stad te wonen en continu het leven van Den Haag te voelen. Het bruisende vind ik fijn, juist ook omdat het leven zo zichtbaar is. Wat ik ook leuk vind aan wonen bij het centrum is dat je zoveel verschillende mensen ziet en tegenkomt en dat alles zo centraal en binnen handbereik is.
- Ik graag creatief bezig ben met van alles! Vaak raken dingen niet af en liggen er halve schilderijen te wachten, die ik dan na jaren toch maar eens weg doe. Of er liggen halve knutselwerken klaar om afgerond te worden. Soms omdat ik een inspiratie-boekje aan het maken ben, of omdat ik iets in mijn hoofd heb dat ik wil schilderen. Dat het niet afkomt, vind ik niet erg. It’s the process that counts.
- Ik geen fruit eter ben, maar er heel graag sapjes van maak. Super leuk (en soms spannend) om met fruit, groenten en kruiden de gekste combinaties te maken en alle smaken te proeven! Een tijd geleden maakte ik een sapje van ananas, rode biet, wortel en appels. Ik lust geen ananas, maar dit drankje was een succes!
