Om hulp vragen

Het voelt veiliger en makkelijker om niemand nodig te hebben, want dan heb je alles onder eigen controle. Het gaat dan niemand anders aan waarom jij jouw keuzes maakt en dat is goed. Dit is wat we hebben geleerd sinds we kind zijn: laat alleen de mooiste en beste versie van jezelf zien, anders word je als zwak gezien. Om hulp vragen past niet in dit plaatje.

Herken jij je hierin? Dat je wel hulp wil vragen maar niet lastig wil zijn? Misschien vind je van jezelf dat je het alleen moet kunnen. Of denk je dat er mensen zijn met grotere problemen en wil je om die reden niet de aandacht vragen voor jouw probleem. Mogelijk voel je schaamte bij de gedachte dat je om hulp moet vragen; anderen hebben wel wat beters te doen!

Wist je dat er een hele hoop mensen zijn zoals jij, die het even niet zo makkelijk hebben en graag hulp zouden willen vragen maar het niet doen omdat ze niet durven? ‘Aankloppen bij een therapeut, dat doe ik wel als ik echt depressief ben!’, maar eigenlijk is het kwaad dan al geschied. De meeste mensen met depressieve klachten die naar een therapeut gaan, verwijten zichzelf dat ze niet eerder hulp hebben gezocht. Een verwijt dat niet nodig is, want elke stap naar heling is een goede en sterke stap!

“Ik wilde geen last zijn voor een ander. Maar wat voor hen een last was, is dat ik me afzonderde waardoor zij me niet meer konden bereiken.”

Eerlijk is eerlijk, ik was een van die vele mensen die zichzelf verweet dat ik niet eerder om (professionele) hulp heb gevraagd. Ik vond het ook ontzettend lastig om hulp te vragen toen ik het moeilijk had en niet meer goed wist wat ik moest doen. Mensen om me heen zagen dat ik wilde veranderen en wilde leren met bepaalde pijnen en ongemakkelijke situaties om te gaan, maar dat ik worstelde. Iedereen wilde helpen en niemand wist hoe. Dit maakte het voor mij nog ingewikkelder, want ik wilde niet dat de ander ook nog eens zorgen om me zou hebben!

Ik voelde wel dat ik het niet meer alleen kon en merkte dit aan mijn radeloosheid. Ik moest iets aan de situatie doen en maakte een afspraak bij de huisarts. Met de kennis van nu grinnik ik een beetje om mijn gedachten destijds. Want de mensen om me heen die me wilden helpen: ze zagen mij niet als last. Sterker nog: ze geven om me en deden alles wat zij konden om mij te helpen om me beter te voelen. Wat voor hen een last was, is dat ik me afzonderde waardoor zij me niet meer konden bereiken. In mijn proces van heling en herstel stonden zij voor me klaar. Ik leerde benoemen wat ik nodig had, waardoor zij beter wisten wat ze konden doen en zich niet meer zo machteloos voelden.

Kiezen voor jezelf en om hulp vragen, betekent niet dat je egoïstisch of zwak bent. Sterker nog: het zorgt voor contact en verbinding, waardoor je zult ontdekken dat iedereen wel soms hulp kan gebruiken. Ook de mensen waarvan je het niet verwacht of aan wie je niet ziet dat ze misschien hulp nodig hebben. Wie hulp nodig heeft en hulp accepteert, helpt uiteindelijk zijn omgeving! Want als je sterk(er) in je schoenen staat, hebt geleerd hoe je omgaat met jouw situatie, is dat een wijsheid die je door kunt geven aan een ander. Daarnaast laat je anderen zien dat het oké is om hulp te vragen. Dus heb je hulp nodig? Grijp die kans en vraag erom. Geef anderen de kans om bij te springen. Want we zijn op de wereld om elkaar te helpen!